* در مشهد حیات و انرژی هنری فراوانی وجود دارد، ولی ما هیچ وقت بروز و ظهور آن را در این شهر نمی بینیم. این که بنشینیم و بگوییم در مشهد وضعیت برگزاری تئاتر و سینما و موسیقی رضایت بخش نیست، چه فایده ای دارد؟ باید بدانیم مخاطب این اعتراض ما چه کسانی هستند؟ بگویید کیست که من نام تک تکشان را در حرف هایم بیاورم و سوالم را با آن ها مطرح کنم. دوست دارم اعتراضم را به گوش این مخاطبان برسانید نه این که تعریف و تمجیدهای تکراری را منتشر کنید.
* مشهد شهر بسیار مهمی در حوزه معرفی چهره های هنری است. این که چرا بسیاری از این هنرمندان، حضور پررنگی در این شهر ندارند و راهی پایتخت می شوند، سوالی است که مدیران فرهنگی شهر باید پاسخگوی آن باشند. نسلی از این هنرمندان آمدند و رفتند، نسل بعدی سرخورده شدند، نسل بعد سوختند، حالا هم جوانان دهه هفتادی دارند سرخورده می شوند. مدیران فرهنگی باید پاسخگوی این سرخوردگی جوانان باشند.
حمیدیان سپس پاسخ هایی هم به برخی پرسش های خبرنگاران داد:
* در جریان ساخت فیلم سینمایی «برف» به دلیل سقوط از ارتفاع دچار آسیب دیدگی شدید شدم و به همین دلیل حدود ۳ سال از انجام کارهای سنگین فیزیکی از جمله تئاتر منع شدم. اما احتمالا اواخر شهریور ماه کار جدید تئاترم را آغاز می کنم.
به غیر از حضور ابراهیم حاتمی کیا در فیلم «بادیگارد» و تجربه متفاوتی که در فیلم «چ» با ایشان داشتم، همبازی شدن با پرویز پرستویی برای اولین بار، برایم بسیار ارزشمند است. دلیل دیگر، ادای احترام به دانشمندان هسته ای است چرا که معتقدم باید بیشتر به آن ها پرداخت؛ آن ها همواره در شرایط سخت و خطرناک زندگی می کنند؛ نقش من در بادیگارد نقش یک نخبه علمی هسته ای است.
خستگی فیلم «رستاخیز» هنوز در تنم مانده است. درباره چرایی اکران نشدن آن، باز هم بحث مشکلات در مدیریت فرهنگی مطرح می شود. چرا منتقدان این فیلم، رو به روی احمدرضا درویش (کارگردان رستاخیز) نمی نشینند تا نقدهایشان را مطرح کنند و این موضوع منطقی بررسی شود. امیدوارم این فیلم به اکران برسد چرا که برای ساخت آن زحمت بسیاری کشیده شد.
